مذاکرات سازش و اصلاحی، میانجی گری، داوری، قضایی

اعتقاد بنیادی ما این است که «اختلاف» بخشی از روند طبیعی کسب و کار است و نقش اصلی و اوّلیه ی ما به عنوان وُکلا در مواجهه با یک «اختلاف» مطرح شده، روشن کردن هر چه بیشتر وضعیت برای طرف های «اختلاف» است و کمک به آنها جهت پیدا کردن یک راه حل مبتنی بر قواعد کسب و کار در پرتو درک بهتر و ارزیابی دقیق تری که ما برای شان فراهم کرده ایم. این واقعیّت که منافع ما، به عنوان وُکلای تجارت و سرمایه گذاری، اصولاً به شکل گیری و دوام یک رابطه ی بازرگانی گِرِه خورده است نه خاتمه ی آن، به این نتیجه ی طبیعی منتهی می شود که وقتی موضوع ارجاعی موکّلین یک «اختلاف» است، قبل از هر چیز بر زمینه ها و امکانات حصول سازش و حل مرضی الطرفین آن «اختلاف» تمرکز کنیم. بر این اساس توصیه ی اوّل و دوّم ما به موکّلین این است که هر گونه ارجاع اختلاف به مراجع داوری یا قضایی بایستی موکول شود به عدم توفیق تلاش متعهّدانه ی طرفین برای سازش که با کمک های حقوقی و میانجی گرانه قابل دستیابی است.

از آن سو وقتی یک پرونده ی قابل طرح نزد دیوان عدالت اداری (مرجع صالح جهت رسیدگی به تصمیمات نهاد های اجرایی از جمله شهرداری ها، ادارات امور مالیاتی، مراجع گمرکی و دادگاه های کار) موضوع مراجعه باشد، موکّلین را تشویق می کنیم که هر گونه تردید را برای طرح شکایت نزد آن دیوان کنار بگذارند. بنا به تجربه ی ما، بر خلاف تلقّی عمومی، دیوان عدالت اداری در بررسی و ابطال تصمیمات نادُرستِ مراجع اداری عملکرد قابل توجّه و شایسته ی احترامی داشته است.

در مورادی که ورود به فرایند داوری یا قضایی ناگزیر می شود، نخستین موضوع مورد توجّه ما سازماندهی مناسب لوایح و مدارک است. به اعتقاد ما، نخستین انتظار به حقّی که هر مرجع رسیدگی کننده (اعم از قضایی یا داوری) می تواند از وُکلای دخیل در پرونده داشته باشد این است که لوایحی دقیق از حیث طرح زمینه های «اختلاف»، قوی و مستدل از حیث تبیین حقوق و تعهدات و پاکیزه از حیث نگارش متن ارائه کنند که با مجموعه ی منظّم و سازماندهی شده ای از اسناد و مدارک حمایت شود. ما بار ها شاهد آثار مثبت این رویکرد در روند رسیدگی های داوری و قضایی بوده ایم. واقعیّت این است که به اعتقاد ما وُکلا نمی توانند از یک مرجع رسیدگی کننده انتظار بهترین عملکرد را داشته باشند پیش از آن که کار خود را با بهترین کیفیّت انجام داده باشند. بنا بر این، مهمترین بخش یک پرونده ی موضوع ارجاع به یک مرجع رسیدگی کننده، از نظر ما، همان مرحله ی ابتدایی اخذ توضیحات موکّل، جمع آوری مدارک و اطلاعات، بررسی و ارزیابی، گزینش اسناد مؤثر، طراحی چارچوب و سپس نگارش لوایح است. پس از ثبت دادخواست یا لوایح نیز البته کار ما با پیگیری منظّم آخرین وقایع پرونده، همکاری تنگاتنگ با کارشناسان (حسب مورد) جهت ارائه ی هر گونه توضیحات، اطلاعات یا مدارک تکمیلی که ممکن است برای تنظیم گزارش خود نیاز داشته باشند و نیز ارائه ی گزارش های دوره ای منظّم به موکّل ادامه می یابد.